با رفتن تو قناری در قفـس پژمرد و بغض مثل ناله ای در صدایم خزید .

من صاحب سکوتی تلخ شدم که با رفتنت در گوشه گوشه خانه حکم فرما شد.رفتی اما چه رفتنی که برگشت نداشت و تو ندانستی که دل  من   در   کوله بارت بود که بردی .

پرستوی دلم تو آهنگ جدایی ساز کردی   مرا با مرغ شب همراز کردی چو دیدی غیر تو یار ندارم    بریدی از من و صد ناز کردی

دیشب تو فکرت بودم که یه قطره اشک از چشمام جاری شد .از اشک پرسیدم چرا اومدی؟ گفت:

آخه تو چشمات کسی هست که دیگه اونجا  جایی   برای من نیست .